vendredi 6 mars 2020

Premiu Timpesta 2020 : A cunquista

Una nuvella di Francescu Cucchi


Dapoi u tempu ch’erani ghjunti quì ùn si stuccaia mai d’ammirà stu spittaculu. Da a cima di u palazzu dundi staghjiani, u Capitanu Jos pudia veda i cunfini di a cità è al dilà u mondu, u so mondu novu.

Intornu c’erani furesti è picculi monti, ma subitu fora da a cità si vidiani pianuri. Quì aviani rasgiatu a furesta pà piantà robba è pà metta in anda un sistemu d’agricultura sicondu à u mudellu ch’iddi cunnisciani. Aviani ammansatu l’animali è fattu un mischiu di culturi trà ciò ch’era statu purtatu in u so viaghju è ciò ch’iddi t’aviani trovu ghjunghjindu quì. 

À mezu curria un fiumu, smizaia a cità è si n’andaia versu u mari ch’iddu pudia veda da u so postu. 

Un viaghju com’è l’Umanu ùn avia mai pruvatu, una impresa di parechji ghjinirazioni pà ghjunghja ni quì. 

Si ramintaia a partanza, erani stati millai à pustulà pà fà parti di a squadra chì s’avia da lancià ind’è sta cunquista. Solu i migliori di tutti fubbini scelti. Erani nati è erani crisciuti incù sta chimera, cunquistà u Spaziu. A custruzioni di u vasceddu avia duratu più di cinquant’anni, si facia in orbita vicinu à a Luna. Era cusì maiori ch’iddu si vidia à l’ochji da a Tarra. È facia sunnià i ziteddi. 

Un viaghju senza ritornu, di sicuru, una gloria infinita. 

Si duviani addurmintà è lacà u so distinu in manu à l’intillighjenza artificiali chì sicondu à i dati racolti aghjustaria a strada. U prughjettu era perfettu, u viaghju dureti dui centu cinquant’anni è fubbini discittati un annu prima di ghjunghja. L’Omu era intrutu in un’ altra dimensioni. A fini di u viaghju, a stedda TRAPPIST-1 a è i so setti pianetti. 

Sbarchetini annantu à TRAPPIST-1 e, a quarta di u sistemu. Truvetini un mondu pienu di vita, pianti è animali. Era diversu rispettu à a Tarra ma attempu si assumiddaia, com’è sì a vita si duvia piigà à reguli suprani pà mantena si. L’altezza di l’arburi, i strutturi di i corpi di l’animali erani guasgi i stessi. È d’un’ altra parti c’erani sti criaturi chì simbraiani di vena di a mitulugia, pariani fati o qualchì spiritu, erani scarsi. Pinsaiani ch’iddi si piattaiani parchì erani più maligni chì l’altri. Ma d’intillighjenza à u liveddu di l’omu ùn aviani trovu. 

In u vasceddu t’aviani tuttu ciò chì ci vulia pà impiantà a culunia è pà splurà stu mondu novu. C’erani pochi tarri, a maior’ parti di a pianetta era cuparta d’acqua. Subitu a scuparta a più impurtanti li cascheti. Una cità. Era biota, abbandunata. Ma u liveddu tecnologicu di quiddi chì l’aviani custruita era senza dubbitu supranu. Paria sparita da seculi sta civilisazioni ma truvetini monda cosi chì viaghjaiani sempri. St’ avvintura interstellaria avia supranatu tuttu ciò ch’iddi pudiani aspittà. 

Tandu inizietini l’impiantu. I criaturi più strani pruvetini d’ùn lacà li fà ma erani debbuli di pettu à sti frusteri. Fubbini stirpati quiddi chì pruvetini à impidiscia l’Umani di fà i so affari. 

Fighjulaia stu celi, quì era arancinu, si vidiani dui altri pianetti ch’erani vicini, com’è si vidia a Luna d’annantu à a Tarra. Ùn facia mai notti chì sta pianetta prisintia sempri u stessu latu à a so stedda. È com’è stu sistema era minori u baddu di i corpi celesti era maraviddosu, eclissi si ni vidia à spissu. 

Trappist-1 c sparia daretu à l’orizonti. Ùn aviani mancu circatu à dà un nomu à i pianetti. Pinsaia ch’un ghjornu bulariani vers’altri steddi com’è l’aviani fatta l’antenati annantu à a Tarra. Un surrisu nascisti annantu à u visu di u Capitanu Jos, si vidia di più a so cicatrici suttu à l’ochji dirittu, ricordu di i so classi, ricordu d’una rivalità. 

À stu mumentu li parsi di veda qualcosa in celi, s’avvicinaia, paria d’essa un animalu, un aceddu. Era abbastanza maiori. D’istintu chjappeti a so arma. Era un suldatu SEED, i più bravi di tutti, è iddu era u più bravu trà i SEED, ma ciò ch’avia da succeda ùn era micca statu appruntatu à fà ci fronti. 

A criatura s’era ferma à qualchì metru, staghjia in aria battendu i so ali ch’erani for’ di misura. T’avia una forma feminili, a so peddi chjara cuntrastaia cù i so lapri d’un russu ardenti, ciò chi li cunfiria una biddezza senza pari. Ùn dicia nudda, u fighjulaia cù unu sguardu duru ma i so ochji ghjaddi l’affascinaiani, Jos vidia u so pettu mova si à u ritmu di u so fiatu. 

Senza ch’idda aprissi a bucca Jos intesi una boci in a so lingua risunà in u so capu. 

L’Umani, ùn seti stati tantu à impatruniscia vi stu locu. 

A surpresa si lighjia annantu à u visu di u capitanu. Tuccaia à idda à surrida, si vidiani i so denti bianchi è schjatteti una risata trimenda. 

Ma vo’ criditi viramenti d’essa i primi Umani à ghjunghja quì ? Povaru à tè. Tuttu ciò chì tù vidi quì hè statu fattu da i vosci antenati. Vi pinseti putenti, ùn seti nudda. Mi chjamu Wine è socu l’Anghjulu di sta stedda, iè ogni stedda t’hà u so anghjulu. 

È tandu li cunteti a stodia di Whis, l’Anghjulu di u Soli. Whis avia datu a vita à i più straurdinarii criaturi in l’universu. L’omini, t’aviani un putenziali senza paru è senza cunfini, ma erani furbi. Li parleti di l’Atalanti chì t’aviani raghjuntu un liveddu di sviluppu paru à u soiu ma ùn l’era micca bastatu. Si dicia chì l’aureula di Whis li daria a sapienza ultima. 

Mentri ch’idda cuntaia Jos vidia immaghjini, avia vistu à Whis, avia a statura d’un omu, bulaia senza ali, t’avia i capiddi bianchi, longhi è ritti è paria ghjovanu. A so aureula era intornu à u so coddu, risplindia a sirenità. 

Di sicuru l’Atalanti ci ghjunsini à piddà di la è acquistetini i puteri suprani fendu spariscia à Whis in u stessu tempu. Ma s’ammazzetini trà iddi pà sta putenza. 

Sì tu l’avissi vista a to pianetta in quiddi tempi. L’arburi erani vivi, t’aviani una cuscenza, l’animali è l’umani si capiani. C’erani criaturi ch’ùn aveti cunnisciutu ch’ind’è i vosci miti, fati, fauni, diversi spiriti liati à l’elementi. À u filu di i staghjoni rigalaiani spittaculi straurdinarii di baddi è di canti. Whis avia criatu u mondu più beddu in l’universu. 

Li cunteti dinò chì quand’erani ghjunti quì l’anziani, l’hà vulsutu lacà l’uppurtunità di crià un mondu novu ma ch’idda l’avia duvuti starminà pà via ch’iddi ricuminciaiani a so opara di spiantu. 

È avali ci seti vò. Seti a stessa riminghja, ti voddu fà sapè chì annantu à a Tarra seti spariti, seti l’ultimi di a razza umana è mi ni vocu à finiscia u travaddu. 

U Capitanu pruveti à chjappà a so arma ma ùn poti fà nudda. 

D’un colpu d’ali Wine si alzeti è d’un muvimentu di bracciu mandeti un fiatu chì li cacceti a vita. È senza pietà distrussi tuttu ùn lachendu mancu un segnu di u passaghju di l’Umani quì. 



Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire