lundi 25 février 2019

Premiu Timpesta 2019 : Vuliu essa à a so piazza

Un testu di Joé Marandat-Beretti


Aghju sempri vulsutu assumigliami à iddu, dapoi ch’eu socu un ziteddu facciu com’è iddu, manghju com’è iddu, parlu com’è iddu... Hè sempri statu u me esempiu, u me anghjulu custodiu. 
Tutti l’ani sempri vulsutu bè, u più bravu, u più bellu, u più forti è l’omu chì facia sparì i dulori. In paesu tutti i donni s’innamuraiani d’iddu. 

Dopu i so studii vulia parta da l’isula, veda d’altri cosi, scopra u mondu. 
Un sonniu di monda altri ghjenti, chì iddu hà rializatu, hè partitu da u ghjornu à u lindumani pà viaghjà u più luntanu pussibuli da a casa. 
Monda parsoni erani tristi è eiu u primu, vuliu essa à a so piazza, era ancu u me sonniu è la ghjenti sariani stati menu tristi di veda mi parta, ma eru tantu ghjovanu pà parta solu. 

Aghju sedici anni, è iss’omu ch’eu ammiru tantu hè u me frateddu. 

U me frateddu hè partitu da l’isula pà scopra u mondu, hà da veru rializatu u so sonniu... ma, u viaghju chì hà fattu, chì hà resu tuttu u mondu tristu è chì m’hà datu a vodda d’essa à a so piazza, hè un viaghju eternu parchì u me frateddu hè mortu, vechju di vinti unu annu duranti un viaghju à l’altru versu di u mondu... Vuliu essa statu eu parchì socu chì la ghjenti di u me vicinatu, è listessi i me parenti, sariani stati menu tristi. Ùn avariu micca cunnisciutu a tristezza, dunqua sariu mortu u cori filici...

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire