lundi 11 mai 2020

Un brionu in a notti

Una nuvella di Francescu Cucchi

Si disciteti cù l’angoscia, com’è dopu à un gattivu sognu. T’avia u stomacu strintu, u so cori pichjaia in u so pettu. Era chjinatu da pocu è sapia chì accadi à spissu di sveglià si d’un colpu quandu omu ùn hè ancu addurmintatu. Ma sta volta era sfarenti, avia intesu qualcosa n’era guasgi sicuru, un brionu. 

S’arrizzeti in u so lettu, stasera era solu in u so appartamentu, a so moglia travaddaia. 

Dopu à qualchì sicondu ùn ebbi più dubbitu, un brionu stridenti, spavintosu, quiddu di u dulori, quiddu chì nasci in fondu à u corpu. S’alzeti è apristi u balconu. Staghjiani à u terzu pianu d’un palazzu in un beddu quartieru di u centru di a cità. Inghjò c’era un passaghju suttu à i culonni chì sustiniani u palazzu com’è si ni vidi à spissu. Sintia rumori, sintia passi è po’ vidisti ghjunghja una donna annantu à u stradonu. Scianchighjaia, paria briaca. Fù subitu raghjunta da un omu chì pruveti à purtà la cun iddu. L’omu era abbastanza maiori, piuttostu magru, biondu cù i capiddi corti. Caschetini è firmetini cusì in tarra, l’omu paria d’essa sopra, li parlaia ma ùn pudia micca capì ciò ch’iddu li dicia. A donna ricuminceti à briunà. 

Ùn hè ancu finita sta cummedia ? Un omu avia lampatu quissa, sicuramenti ch’era com’è iddu fighjulendu a scena da u so balconu. 

Quant’altri parsoni staghjiani à u balconu à fighjulà stu spittaculu ? Sta zitedda si duvia aiutà. 

Iddu, Jacques Rossel, avia riuscitu tuttu in a so vita. Da ziteddu era sempri statu u più bravu à a scola, avia supranatu tutti i liveddi di studii, era uscitu di HEC è avali si truvaia direttori cummerciali in un’ impresa di tecnulugia informatica. T’avia una moglia maraviddosa, idda travaddaia com’è duttori in una clinica à a maternità. U so unicu rigrettu à tutti i dui era d’ùn avè avutu ziteddi, fendu semprei passà i carrieri di l’unu o di l’altru in primu pianu. Ma à quaranta dui anni iddu si dicia ch’ùn era ancu compia l’affari. 

Ma stasera i so pinseri ùn erani quissi. 

Ùn ci sarà nimu ch’hà da falà à aiutà la ? 

Frà tempu a donna s’era rialzata è era fughjita da l’altra parti di u stradonu, ùn li vidia più ma sintia sempri. I sicondi pariani ori. 

Sarà un liticu di coppiu, avarani bitu di troppu. Si dicia quissa pà rassicurà si pà cunvincia si ch’iddu ùn c’era bisognu ch’iddu falessi. 

Alè sè ci và qualchissia ci vocu anch’eiu

Ma ùn ci andeti nimu. 

È pò tuttu si firmeti, ùn si sintia più nudda. Tandu si dicia ch’iddi staghjiani sicuramenti in u quartieri è ch’erani vultati in casa. Sarreti u balconu è si chjineti. Ma sta stodia l’avia culpitu, comu essa sicuru ch’idda staghjia bè sta puvaraccia ? 

Avali patia d’ùn avè fattu nudda, ùn avia mancu chjamatu i giandarmi. 

Sintia sempri stu brionu, u sicondu, quissu quì ùn u sminticaria mai, risunaia in u so capu, si sintia mali, li paria d’avè a frebba, solu in u so lettu in duicentu in a so camara più maiori chè certi appartamenti, li vensi a vodda di renda. 

Vulteti à u balconu, ùn si sintia nudda fora, mancu una vittura. 

Dui ghjovani chì si liticaiani, avali sarà compia, sarani vultati ind’è iddi è i cosi si sarani appaciati. 

Ci avaria duvutu falà iddu, di sicuru altri parsoni l’avariani suvitatu. Ma iddu risichi ùn era avizzu à piddà ni, iddu calculaia sempri tuttu prima di lampà si. Invidiaia sta ghjenti chì era capaci à metta tuttu in ballu cusì senza rifletta suvitentu u so solu stintu, iddu ùn era di stà trinca. T’avia avutu un amicu in a so ghjuvantù chì ci saria andatu, chì curaghju t’avia stu tipu, ùn avia paura di nudda è di nimu, avia finitu banditu ma era un omu dirittu. 

Jacques passeti ori à righjucà si stu mumentu, à imaghjinà ciò chì si saria passatu s’iddu t’avia fattu tali o tali cosa, à mumenti si dicia ch’era sicuramenti finita bè l’affari ma li turnaia sempri a stessa parolla à menti : vigliaccu. 

Iè socu vigliaccu. Avali u menu chì possu fà sarà d’aiutà i giandarmi s’idda c’hè una lagnanza è un’ inchiesta, quissa sì chì a faraghju. 

Sapia chì in quidda situazioni duvaria tistimunià in casu di prucessu. Di sicuru cambiaria a so vita, n’avia cuscenza. 

È po’ s’addurminteti è sugneti chì sta povara donna era morta sottu à i colpi di st’omu. 

U so riloghju u tireti fora di sti sunniacci, era ora d’andà à travaddà. S’apprunteti, era sempri cummossu. Piddaia u so caffè quandu qualchissia suneti à a porta. Erani i giandarmi. Tandu sapisti chì ciò ch’iddu timia era accadutu. 

Bonghjornu, sta notti una donna hè stata tomba in carughju, aveti vistu o intesu qualcosa chì pudaria aiutà l’inchiesta ? 

In dui sicondi tuttu ciò ch’avia pinsatu prima d’addurmintà si li vulteti à menti. U prucessu, i ghjurnalisti, u scontru incù l’assassiniu, chì l’avia vistu iddu, so moglia chì di sicuru saria culpita di st’affaraccia, i cunsiguenzi à u so travaddu. È s’iddi duviani mova ? S’iddi duviani cambià di vita ? Campà a vita di tistimonii prutetti. 

Imbuffeti i so pulmoni prima di risponda. 

O chì disgrazia… Innò ùn aghju intesu nudda… 

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire