mardi 9 janvier 2018

Cuncorsu Chjuditura 17/18 : U più beddu di i rigali

Un testu di Ghjuvan Federiccu Terrazzoni


— O miseria ! sò ottu ori menu deci ! ùn aghju vistu u tempu sfilà, ci voli ch’è mi spiccessi di cumpia d’assistà a tola, ch’ùn ani da stà tantu à vultà. 

Da quantu si ni pudìa invena, a vighjìlia di Natali, hè sempri stata pà Ghjuvanni, a stunda a u più gradita é aspittata di l’annata, com’è tuttu ugnunu, pà l’impacenzia di scartà i rigali ben intesa, ma supratuttu pà l’ambiu, màsimu quandu com’è stà sera, i stracci ammantani u circundu d’un candidu veli, mentri chi u muscu di a cucina imbalsama u salottu, é chi sciùppittighja u cippu in u caminu. 

Bisogna à dì chì stà sera, avìa dicisu di surprenda à Francesca, a so moglia, mandendula incù i so fidduloni, à fà dui spesi in cità, s’era affaccindatu tuttu u dopu miziornu da adurnà a casa, senza trascurà u minimu dittagliu, ùn avìa rifiatatu un attimu, com’è una sfida parsunali, s’era ancu missu in u capu di passà daretu à i furnedda, da stupiscia tutti quanti, incù a prisenza di a so mamma pà u piattu principali, ch’iddu era sempri statu una narpia finita incù pignatti é frissoghji. 

Avìa vistu ghjustu, à ottu ori in punta, mamma é fiddoli varconu u zuddu, tempu à l’ultima candela accesa, chì cuntintezza pà Ghjuvanni, di veda a gioia, quissa luci in l’ochja di li soia, scuprendu a casa urnata da cima à fundu, é a tola guarnita com’è mai, si sintìa viramenti furtunatu d’avè una famiddola unita é chì si tinìa cara, eppo` quist’annu i so dui arghjeta di undici é sedici anni, erani stati abbastanza bravi é ubbidienti, é avìani vultatu boni noti da a scola, li tinìa viramenti à cori ch’idda fussi par tutti, una stunda icciziunali.

Pusati tutt’è quattru, Ghjuvà ricitò una prighera, da ringrazià u Singhjori d’un tonu sulenni, incù una pinsata da tutti i malavviati é spiditi, chì si cutraiani l’ossa fora, ma dinò da quissi famiddi, chì tempu inguttitu u primu bucconu, si liticaiani sin’à pistassi com’è a sola, ùn erani paroli vani, chì firmaia sempri prisenti in ugni menti, a baruffa d’annu, mentri unu ripastu com’è quissu, Ghjuvanni si ritruvò in corpu à a timpesta di i fulminati virbali é l’inciuffati indiavulati trà sociara é nora, da tandu, ghjastimmendusi é cripendusi quasgi l’ochja, i dui donni avìani taddatu i ponta di manera certa é diffinitiva. 


Principiò a cena, chì tuttu u mondu t’avìa l’acqua in bucca, rimirendu u piattonu di frutti di mari, cumpostu d’ostrici, arziddona, gambari é zini, da suvità, Ghjuvanni prisintò un piattu, ch’iddu battizò incù l’estru stuzzicaghjolu, é un pizzicu d’irunìa, u tianu di mammà, era un tianu in salsa russa, à l’usu anticu, accumudatu incù pommi é fasgiulini, eppò era cottu cussì bè chì si strughjìa in bucca quant’è butirru, ùn c’era un zittu, tuttu u mondu manghjaia à sbuccunera, da suvità, c’era casgiu staghjunatu é frutta sicca, é pà cumpia comu si duvìa, u tradiziunali cippu cù a crema, tuttu fattu da i so mani, avìa sudatu, ma era filici é più ch’è mai fieru di veda a so famidda chì si campaia. Dopu stappatu una bona buttiglia di sciampagnu, ch’avìa allucatu spicialmenti pà l’uccasioni, era infini vinuta l’ora di i rigali, u mumentu u più prizzatu di a supracena, era un pezzu chì da suttu à u so tettu ùn si cridìa più à u vechju barbutu, Ghjuvanni principiò dunqua naturalmenti da u più chjucu di a famidda, purghjenduli una scatuletta abbastanza pisiva, impacchittata di carta turchina - ch’iddu missi dui sicondi à straccià - incù fiuri d’aculi, com’è un uchjata à ciò ch`iddu ci truvarìa in drintu.

— Waouh ! u Desert Eagle ! ùn ci possu creda ! era propriu quiddu ch’è vulìa ! incù u silinziosu é u cannonu innuratu com’è nantu à u situ ! saltendu in coddu à u so babbu, é basgiendulu da ringraziallu da quissu rigalu di prima trinca.
— Bon Natali o piulacò, socu cuntentu di veda chì ti piaci, spergu chì mi scusarè ma ùn aghju pussutu risista, chì l’aghju pruvatu stà mani, da appruntà a cena, d’altrondi fala à veda, truvarè i trè ghjattacci spilati di a vicina, appiccati à una travi di a cantina, cussì ti pudarè addistrà quant’è tù voli, solu una cosa, rispara una badda o dui, pà u to frateddu, chì poni ghjuvà pà quandu sarà saziu di u so rigalu, alè fila, và à ghjucà. 

È u fiddolu faleti di cursa piddendu à dui à dui i scalini di a cantina, impazienti di pruvà u so ghjoculu novu. Avà tuccaia à u maiori, di riceva u so donu nataliziu.

— Fiddulè, u toiu u rigalu, u t’emu postu dirittamenti in stanza, spirendu d’ùn essaci sbagliati in a scelta, é chì ni sarè suddisfattu, codda puri à goda a to surpresa, é mi raccumandu, ùn sminticà chì à mumenti andemu in ghjesgia pà a missa di mezanotti, chì ugni annu, i più beddi piazzi sò presi in un amme.

Dopu avè basgiatu é ringraziatu i so ghjinitori, si n’andò in a so camara, à scopra l’inattesu rigalu, tempu spalancata a porta, scuprì una zitedda, una biunduchja di a so classi, à a quali ùn avìa mai avutu u curaghju di palisà l’attichju, era quì davanti ad iddu, nuda in cristu, pedi é mani intravati, tichja à midicini é alluppiata nantu à i linzola, incù un frisgiettu russu in giru à a vita, é accantu un biglittinu cù scrittu : « ti prighemu torna un filici Natali fiddolu caru, babbu é mamma chì ti volini un mondu di bè. »

Francesca fighjulò u so maritu é carizzenduli u visu li dissi :

— Ùn hà prezzu par mè a cuntintezza in l’ochja di i noscia ziteddi, eccu a vera magìa di Natali, socu ch’avìamu dittu ch’ùn ci rigalaiami nudda trà di no’, ma dopu a to surpresa, devu palisà chì ancu eu aghju un calcuseddu par tè, vulìa ch’è tù u scuprissi solu, ma sappia chì luni, avarè a prumuzioni ch’è tù brami da monda, chi stà notti u to capisirviziu liccaculu, hà da avè un avanzamentu novu, in i scagna di u supranu, dopu à un picculu imprivistu incù u so cunduttu di gazu, iddu ch’hà avutu una prugrissioni di carriera spittaculari senza fà nudda, mentri ch’è tù sgubbendu à vita persa, ùn ai mai avutu nudda, avà tucca à tè di goda, bon Natali u me amori a ti mireti, eppò ti filicitighju torna da u pranzettu chì ci hà priparatu stà sera, a carri à l’istrettu hè statu un veru diliziu, cumplimenti, avali ti tuccarà à scucinà più à spissu. 
— Quantu ti tengu cara u me tisoru, sè propriu a donna parfetta, ùn n’aghju mai dubbitatu, é vidi, mi toccani i to paroli, é socu davveru filici ch’è tù ti fussi liccata i dita cù a me surpresa culinaria, ùn t’aspittaii à quissa nè ! ma ti devu cunfidà una cosa, hè in bona parti grazia à a to sociara, linguaccia, ficcanasu é rumpistacchi ch’idda era, c’hè par monda in a riiscita di u piattu, ancu sè ci sò vulsuti trè ori da allinà a so carri impassita é narbosa, ma bisogna adimetta chì pà a prima volta, ci hà fattu piaceri d’avella à cena cù noscu, é d’una certa manera, pudemu ancu dì chì stà sera fù un veru … ripastu di famidda.

Dopu à un basgiu appassiunatu, si strinsini forti, l’unu contru à l’altra, é videndu u visu russuritu da l’imuzioni di Francesca, Ghjuvanni capì chì quist’annu, vinìa di falli u più beddu di i rigali. 



1 commentaire:

  1. Megliu tardi chè mai, nè ? U scopru avà avale u vostru scrittu o Ghjuvan Federì è campata, mi sò campata sta sera è vi ne sò grata. Pueta avvezzu dinù à u chjam'è rispondi à ciò chì mi pare, eccuvi prusatore di quelli chì à leghjeli si trimuleghja un qualcusella di cerbellu scuprendu e so 'pignatte'. Di core Carulina

    RépondreSupprimer