jeudi 16 février 2017

A Strada (Stratti)

Cormac Mc Carthy, The Road, 2006

A fini di u mondu hè successa. Un omu è u so fiddolu viaghjani in un paisaghju disdrutu è invaditu di cinnara. Circani di schisà un’ umanità vultata à a barbaria.

Varconi i vistighi d’un ortu è siguitoni u muru in petra. In i rangati rigulari l’arburi torti è neri è in tarra un carabuttinu di branchi falati. Si firmò pà fighjulà da l’altru cantu di i chjosa. Ventu à livanti. A cinnara modda chì si spiazzaia in i sulcina. Firmendusi. Ripartindu. Avia vistu tuttu st’affari nanzi. In a padda i formi di sangu caghjatu è i bùcini grisgi di budeddi quì indu i supplificati erani stati appruntati subra piazza è purtati. U muru un pocu più luntanu inalburaia un frisgiu di capi umani, tutti cù a stessa faccia, siccati è sciacciati, cù i so surrisi attrunchjati è i so ochja rinchjuculiti. Purtaiani l’aneddi in oru à i so arichji di coghju è i so capiddi radi è infetti s’atturcinaiani à u ventu annant’à i so chjecculi. I denta in i so alveoli pari à macinaturi dentarii, i tattuasgi grussulani incisi par via d’ùn si sà chì brumezu artighjanali è guasgi sfassati à a luci indigenti di u soli. Fatti à ragni, sciabuli, fatti à sibbuli. O à motti cù i carattari rùnichi, à prufissioni di fedi cù i sbagli d’urtugrafia. Anziani cicatrici urnati d’anziani mutivi cusgiti longu à l’arici. I capi chì ùn aviani persu a so forma sutt’à i biacculati erani stati spiddati è i chjecculi erani stati pinti è purtaiani una signatura scarabuchjulata da una parti à l’altra di u fronti è nant’à una chjeccula cù l’ossu biancu i suturi trà i placchi erani stati marcati à l’inchjostru com’è annant’à un calcu in vista d’una ghjuntura. Si vultò versu u ziteddu. Rittu in pienu ventu accant’à u carruzzinu. Fighjulò l’arba sicca chì bruddicaia è i rangati d’arburi scuri è bistorti. Calchì strappeddu di vistitu suffiatu contr’à u muru, ugni cosa grisgia in a cinnara. Siguitò u muru davanti à i mascari pà un’ ultima aspizzioni è passò un ghjireddu è righjunsi u ziteddu chì aspittaia. U presi pà a spadda. Và bè, dissi, andemucini.



Più luntanu, sò intruti in una casa pà circà a manghjuscula. U locu hè disertu, abbandunatu com’è guasgi dapartuttu. Si ritrovani davanti à una cattarazza è l’aprini pà circà di visticà ciò chì si trova da suttu.

Cuminciò à falà i scalini mastini di legnu. Calò u capu po’ accesi l’acciarinu, fendu ziculà a fiara davanti ad iddu com’è pà un’ uffrenda. U fritu è l’umidità. Una puzza abuminevuli. U chjucu s’azzingaia à a so vesta. Sciddia una parti d’un muru in petra. Un pavimentu di tarra battuta. Una vechja strapunta incacaghjata di tacchi scuri. S’ingrunchjò è falò appena più in bassu, tinindu a fiara à a stremità di u so bracciu tesu. Aghjumpati contr’à u muru in fundu c’erani l’aienti nudi in Cristu, donni è omini, chì circaiani tutti di piattassi, è chì pruttighjiani i so facci cù i mani. Nant’à a strapunta ghjacia un omu cù l’anchi taddati sin’à l’arsacona è cù i muzziconi brusgiati è anniriti. L’odori era disgustanti.
Diu, feci l’omu.
Po’, ad unu ad unu, vultoni u capu, pinnulendu, in a luci debbuli. Burbuddaiani : Aiutetici. Par piaceri, aiutetici.
Diu, dissi. Oh Signori.
Si vultò è chjappò u chjucu. Prestu, dissi, prestu.
Avia cappiatu l’acciarinu. Micca tempu pà circallu. Bucaia u ziteddu in l’altu di i scalini. Aiutetici, ch’iddi briunaiani.
Spicciati.
Una faccia barbuta cumparsi à u pe’ di i scali, pinnulendu. Par piaceri, briunaia. Par piaceri. 
Spicciati. Cristacciu ! Spicciati. 
Bucò u chjucu in l’apartura di a cattarazza è li feci fà a catavolta annantu à u sulaghju. Si ridrizzò è agguantò a porta è a sullivò è a lacò ricascà viulamenti è si ghjitò pà chjappà u ziteddu ma quiddu s’era rilivatu è facia u so picculu baddu di tarrori. Avarè po’ da vena, sangu ’ll’ostia, ch’iddu frisciò. Ma u ziteddu t’avia u ditu puntatu in dirizzioni di a finestra è di ciò chì affaccaia fora è quandu fighjulò s’intesi siccà. C’erani quattru barbuti è dui donni chì s’avvicinaiani da a casa in a chjarina. Chjappò u ziteddu cù a mani. Signori, dissi, viaghja, viaghja subitu.





Dopu à una longa marchja versu u meziornu, è avè varcatu middi piriculi, u ziteddu è u so babbu sò ghjunti à u mari. L’omu ni prufitta pà natà in l’acqua ghjacciata sin’à un battellu, ci trova u materiali è a nutritura. Un tempu, dicidini di campà quì.

Passoni a più bedda parti di a matinata à scarcà u battellu. Intratinia un focu è vultaia versu a tarra sguazzendu nudu in Cristu è zucculenti di fritu è lacaia a corda pà tirà è firmaia rittu in u calori di a fucara mentri chì u chjucu rimurcaia u saccu di marinaru à mezu à l’undulazioni moddi di i cavaddati è u strascinaia nant’à a spiaghja. Sbiutaiani u saccu è stindiani i cuperti è i vistiti nant’à a rena tepida pà falli siccà davanti à u focu. C’era più robba annant’à u battellu chè ciò ch’iddi pudiani purtà è si dicia ch’iddi pudariani stà calchì tempu nant’à a spiaghja è sazià a so fami ma era priculosa. Quidda notti durmistini nant’à a rena cù u focu chì scacciaia u fritu è i so pruvisti sparguddati inghjiru ad iddi. Si scitò par via di a tussi è s’arrizzò è bissi un pocu d’acqua è rimissi i ligna in u focu, i muzziconi interi chì prughjittaiani una grandi infiarata di casti. U legnu insurpatu di sali brusgiaia cù un luciori arranciu è turchinu à mezu à i fiari è firmò un longu mumentu à fighjulallu. Più tardi, muvisti un pocu più in altu nant’à a spiaghja, a so umbra stinzendusi davanti ad iddu in a rena, ciambuttata da i fiari scuzzulati da u ventu. Tussaia. Tussaia torra. Si tinia i vinochja, ingrunchjatu. Un gustu di sangu. A risacca lenta rampacunaia è sbuddia in a scurità è pinsaia à a so vita ma ùn c’era vita à qualissa pinsà è à capu d’un tempu si ni vultò. Cacciò da u saccu una scatula di preschi è l’apristi è pusò davanti à u focu è manghjò pianu pianu i preschi incù a so cuchjara mentri chì u ziteddu durmia. U ventu accattizaia i fiari è i casti schizzaiani è si svapuraiani annant’à a rena. Posti a scatula biota trà i so peda. Ugni ghjornu hè una bucia, dissi. Ma se in traccia di mora. Quissa ùn hè micca una bucia.

Traduzzioni à cura di Marcu Biancarelli





5 commentaires:

  1. Face trimà à u più prufondu, da u terrore di e scene è da a bellezza di u testu. a VO cum'è a traduzzione MB

    RépondreSupprimer
  2. I 1400 agenti CTC anu u ligame di u Blog nantu à Intranet; spergu ch'elli s'affacchinu.

    RépondreSupprimer
  3. Ti ringraziemu Francesca, impussibuli di virificà esattamenti da induva venini i "visti", ma oghji battimu ghjà u record annant'à 24 ori. I traduzzioni di McCarthy varcani i 1100 visti...

    RépondreSupprimer
  4. un scrivanu chinese v'interessaria? :) traduttu da u francese, ...ùn aghju fattu chè 3 mesi di chinese in cullegiu :)

    RépondreSupprimer
  5. Semu più pà un travaddu di traduzzioni d'autori in vista, ma tuttu hè pussibuli.

    RépondreSupprimer