mercredi 3 mai 2017

Timpesta 2017 : « Lasciate ogni speranza …O voi ch’entrate ! »

Una nuvella di Lisandru Filippi 


« Uddia !!! Tamantu dulori in pettu !!! Qual’sarà à pichjà mi cazzotti sìmuli da fà mi sorta cori è pulmoni sani sani da a pitturiccia ??? Dormu cusì bè… Longu tiratu nantu à stu rinaghju tipidognu, a faccia ghjirata ver di u soli nascenti chì mi s’alliscia u visu è i pedi bagnati da u sfrisgia rena di u mari à bunaccia morta chì m’introscia ancu i me braghi… Socu cusì bè ! Appacciatu è chetu, senza mancu primurà mi di u ghjornu da vena ! Una furtuna d’essa quì, à, l’apposu di i maròsuli è di i timpesti, in quidda calata sepiata, solu accarizzata da un zèfiru lebiu lebiu, caldettu è rinfiatticciu… Da veru si stà propiu bè ! Tè ! Mì chì m’inzucchiteghju dinò ! Umbèh ! Tamanta pinciulata !!!

Socu cusì bè è u me sonnu hè cusì prufondu chì mi si pari di entra in una dimensioni altra… Sunnieghju è vecu ! Vecu l’antica citadedda in paesi luntanu, posta in cima di un pughjalonu, cù i so muraddi spripusitati trimendi, alti è fieri è ch’ani paratu colpi è invasi da tant’anni chì a mimoria ùn si n’inveni più, quantu ci n’hè statu longu i seculi ! Vecu a vechja cità cù i so casi accumpulati strinti strinti, di tarra russiccia fatti cù i so tetti à tarrazzi indù ghjàcini omi, donni è ziteddi allanguiditi à u soli veranili di matinata è bè. I so carrughji stretti stretti da tena a friscura in i tempi di sciappitana, induva si movi un populu in anda pian’ pianinu da ùn rompa l’armunia di una vita stantata ma sicura. Vecu dinò u furmiculaghju di a ghjenti inaffaracciati in ghjiru à quiddu palazzonu è a so torra putenti, u vechju marcatu colmu à prufumi è muschi chì lampani vampati al di là di u spaziu culuritu di i butteghi cù i so tindoni à sbatti ventu. Sentu a cantilena cilesta di una voci chjarina à u ribombu di l’ori à livanti luntanu, chì chjama à l’umani in cerca… 

Vecu ? Sentu ? O sunnieghju ? Sdraiatu nantu à sta rena ùmida è tèpida di l’orlu mari bramatu, mancu ùn la socu s’edda hè vera o finta sta màghjina cara di un paesi chì mi si pari di cunnoscia. Sarà u meiu stu locu, o quiddu chì cercu da sempri in un passa è veni infinitu da quindi è da culandi, in u ciambottu eternu di l’omu chì spera ? È po’ mi veni dinò in bocca stu gustu d’acqua salita, di un mari crucivia chì hà purtatu tanti viaghji è udissei scemi. 

Mì chì u sentu dinò stu pichju in pettu meiu !!! È stu batticori chì pari di piantà una cria è riparti à li volti, lenu, pianu pianu è chì si ferma torna… È chì riparti un’ altra volta da piantà pocu dopu, in un chjama è rispondi eternu trà vita è biotu infinitu ! 

Com’è socu bè ! Comu si stà bè ! Chjinatu, u spinu bàtulu da l’acqua marina, u tupezzu rinfriscatu mentri chì a me faccia si riscalda à u soli d’Aprili … Ùn sentu mancu u morsu di l’angoscia, nè l’incertezza di u scunnisciutu… Socu bè… Ùn sarìani sti colpi ripituti chì mi fàcini trinicà i costi è u corpu sanu ! Ma qual’sarà l’astutu, l’abruttitu chì mi pichja à dossu à dirotta di coddu ? Strincu i me pugni da sciappà li u so muccichili à stu vitupiratu chì mi mena senza firmà si mai ! Eppò u tippu ùn la faci mai finita, è in più in misura… Ottu colpi… Una piantatedda è riparti à scuzzulà mi l’èssaru com’è s’eru un saccu di noci, o ùn la socu chì d’altru ! Bastarà sta cummedia, innò ?

U pichja pichja ricularu di quiddu umbrascu mi ramenta una vechja miludia ch’edda mi sussurava mammona quandu eru criatureddu è ch’edda mi nannava à l’ora di u chjinà, i seri di cattivu tempu, da appaccià mi sicuramenti. Comu dicia dighjà ? Umbèh ! Cercu ma ùn mi n’invengu più. Parlava di una donna bedda, quissa mi riveni, d’un signori putenti, omu di cattiva riputazioni. C’era dinò un ghjòvanu servu curciareddu, innamurachjitu di a donna… Mi ramentu d’un geniu chì aiutava u ghjuvanottu à tumbà l’umacciu. Si parlava di lampana màgica è di matrimoniu di prìncipi. Mi veni l’aria cantarina, ma i paroli… Ahu !!! Ùn c’hè mezu à ritruvà li. Da induva sarà vinutu stu cantu, cù i so ricucati beddi è a so miludia trista à li volti è allegra à tempu ? Mammona a mi pudarà dì quandu vultaraghju culà… Iè, ma induva ? Mancu ùn mi ni possu invena di u locu chì m’hà vistu nascia… Pari a me menti à caternu ! Fermu senza mimoria… Ma stocu bè cusì, longu tiratu nantu a rena amica, circhendu in u trefondu di mè sta nininana vechja…

È ripàrtani i colpi in pettu !!! Hè stranu, ma m’adurmentu in tantu ! Sentu i cazzotti, ma dulori micca… Comu vi possu dì ? Socu bè cusì ! Arrichitatu è bè, è sentu a miludia di mammona chì suvita u rìtimu sfrinatu di u pichja-pettu… Sentu ancu u soffiu caldu è prufondu di a principessa chì m’accarezza u visu, s’avvicina à tuccà mi, cala i so labri è mi si basgia in una strinta sciocca. Mi basgia… M’affocu ! Aiutu ! Ùn ci la facciu più à rispirà ! Mi si stringhji u pettu ! Aghju i pulmoni à splusà. C’hè lu me èssaru sanu sanu chì pari di sciuppità ! Ma m’inzucchiteghju dinò… È ripighju à sunnià. Vecu accènditi lucicanti è tarrìbuli, sentu tunizati è sòniti tamanti, pula in aria, fiari, muri trafalati è casi spiantati, vitturi à tronca chjavetta, cù lumi, sireni è stridi disumani… A vechja citadedda muta, agrunchjata in pughjali stantarata da u tarrori è affucata da a mal’aria ! U scempiu d’un mondu, un tarramotu ùltimu è a cantilena cilesta mutata in mughju indiavulitu à murtoriu ! 

Surgu ! Trosciu intintu socu ! Bagnatu da l’infrebbu mischinu di a stampa murtizzia di Falcina ! Tremu da a paura di l’altru latu di stu mondu in darru, vanu è rinchjusu, labirintu eternu di malcampà. U morsu accanitu è difinitivu di a morti niedda ! Pichjarà sempri quiddu ? Da chì fà ? Da chì spirà ? M’affondu in un mari scunfinitu, senza mancu u ricordu di ciò chì fù, in un sbòddaru d’amarezza è di rimpròvari. 

Pichja puru o masciò ! Pichja chì à l’usciu di l’addisperu socu ghjuntu oramai… È m’accumpagni pà francà u zoghju di st’infernu bughju neru, al di là di u fiumi misteru di l’Acheronte, à dinaru in bocca in dèbitu di passaghju ! Ma par tè a sfracicata durarà sempri, è vultarà l’àcula pridaghja da i tenebri à runzicà ti anima è estru ! Morgu… 

Quissa pari stata in tempu a meia a vita, da u soli à l’umbrosu, da l’Aleppa antica, à u sfracecu umanu. Eccu chì l’aghju toccu a tarra di i me sogni… Ittacca la meia, bramata è ritrova !!! Pianta u giratondu di l’erranti eternu in un mari di dulori… »

Apottichè (ìsula di Lesbos), u 17 d’Aprili di u 2017, ghjornu di u « Christos Anesti ». Salma n° 2136 : Identità prisunta (passaportu trovu) Muhamad Al Muhajir, natu in Aleppa (Siria) in u (… data sfassata) 1984 (?) trovu à l’agunia à bor’ di mari. Mortu annicatu … 

(…) Per me si va ne la città dolente
per me si va ne l'etterno dolore,
per me si va tra la perduta gente (…) *



* (Dante Alighieri – La Divina Commedia – L’Inferno - Canto III)

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire