vendredi 12 janvier 2018

Capu à capu cù a biera

Un testu di Petru Pasqualini


À mezu à u fume di a sigaretta, i mughji alegri è a musica di fine di serata di u baru, finiscu u mio capu à capu cù a mo pressione.

Serà Pietra ? Nantu u bichjeru po hè scrittu. Pocu impreme, mi piacenu sti capu à capu ! Ùn parlu tantu è mancu a mo biera. Ma vecu ch'ella mi feghja in caterochju, trà e busciche falzaccie di a so vestitura. 

-O tontu chì faci quì solu ? 

- Cumedia ! Forse ùn la sai chì mi mettu spessu in capu à capu cun tè ? Sta sera po ai a ragiò...ùn sò tantu felice. U sensu di a vita u cunnoscu avà…ma a vita ùn mi cunnosce. Eiu aghju amparatu nantu à ella ma ella di mè n'hà pocu primura ! 

- Eiu amicu, ùn cunnoscu chè a falatura di mè stessu ind'u u bichjeru ghjalatu chì hè statu scambiatu digià più di mille volte. Chì ti possu dì ? 

- Lascia corre. Si piazzatu bè per osservà a ghjente ma sempre in u stessu cuntestu. Eiu ampargu di a vita ma puttana gobba, più ampargu è più e prove sò difficiule ! Avà chì sò più saviu ùn puderebbe avè une vita menu intrisicata ? 

- Finisci digià u bichjeru chì cumenciu à avè freddu. È Falla finita. Ti cunnoscu quand'è tù sì cusì. A ruminà e radiche di u to essere straziatu 

- Innò a ti ghjurgu sta volta ùn vogliu chè a simplicità !

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire