Un testu di Stella Sala
Hè un paesu tranquillu, la ghjenti si cunnoscini bè, ci hè pochi cunflitti. Ci hè una piazza incù un lavatoghju, una funtanedda. Tutti si ritrovani in u caffè, U Rataghju, pà scumparta una stonda di risa, bia un bichjeri di vinu, è avè riflissioni nant'à i cosi di a vita. Mi piaci monda sta piazza. Postu nant’à una cullina, u paesu hè abbastanza maiori, pudemu veda u mari.
Hè u me paesu, quissu di a zitiddina, aghju fundatu a me famidda quì. Dapoi trè anni, m'ani lacatu solu, ni sò tutti fughjiti in un buffulu di ventu. Avà stani in Parigi, socu divurziatu. Marc'Andria è Ghjuvanni, i me dui fiddoli, facini studii. Mai mi dani nutizii. Allora socu quì, sempri à u stessu locu, à cinquanta dui anni, sin'à a fini di a me vita, solu.
Aghju un tarrenu maiori pà a me ghjacara nera è pataffiuta, Bughjana. Ùn mi sentu più di sorta pà veda la ghjenti, sortu solu pà cumprà i me sigaretti. Di più, ùn aghju più travaddu. M'arrizzu, biu u caffè, accendu una sigaretta, è un altra... sin'à una dicina. Sortu Bughjana in u tarrenu, vocu à scumbatticcià un pocu in a me rimissa. Toccu meziornu, facciu budda l'acqua pà i pasti, fumendu, manghju incù a me ghjacaruccia cara. Sentu à qualchissia chì marchja sin’à a porta. Ogni volta, aghju a spiranza chi sta parsona sichi Marc’Andria o Ghjuvanni… Ma hè solu u fattori. Aviu cumpratu nant’à internet dui rottili di scotch, è qualchì funi. Ùn hè micca ciò ch’e’ vuliu, i funi sò troppi curti. Piddu trè o quattri sigaretti pà calmammi. A notti fala, fighjolu i infurmazioni nant’à Via Stella. À nov’ori, ci voli à andà à a rimissa pà metta i pulpetti com’è tutti i seri. È dopu, vocu à chjinammi.
U lindumani, eccu una bedda ghjurnata di branu. Dicidu di fà una piccula spassighjata suttu à u paesu incù Bughjana, pà falla sorta un pocu da u tarrenu. Quandu ricoddu, scontru à Maria, una vechja di u paesu. M’hà dittu chì tuttu u mondu circaia a fiddola di Bastianu, quissu chì t’hà U Rataghju. A nutizia m’angoscia. Entru in casa, approntu u ripastu, mi spicciu d’arricà i pulpetti à a rimissa. In casa, mi mettu in u lettu, ma ùn aghju mancu chjusu l’ochji di a nuttata. Mi scitu versu sei ori di mani, piddu una sigaretta è mi mettu davanti à u caminu, pinsendu à a me famidda.
Vocu à cumprà i sigaretti, Anghjulu, u vindidori, mi parla dinò di sta femina sparita. Dicidu di rientra in casa prestu. D’un colpu, sentu brioni, curgu à troncachjavetta. Ghjuntu davanti à u cataru, piddu un bastonu, apru a porta di a rimissa. Mi fighjola, l’ochji tarrorizati. Li piddu a so ciuffa bionda, li docu un colpu à a canteghja, fala sicca. Fighjolu s’idda hè sempri in vita. Aghju a spiranza ch’ùn farà più tazzu. Ricoddu à sarrà u purtonu. In casa, lampu un colpu d’ochji pà veda sì ùn ci hè nimu fora, nanzi di chjuda balconi, finestri è chjuditura. Mi mettu davanti à u caminu à rifletta.
Più l’ori passani è più mi dumandu s’e’ l’aghju da tumballa. Provu di dorma, i me pinseri m’affocani, u soffiu forti, u sudori sgucciulighja nant’à a me faccia… ùn ni possu più. Falgu u tarrenu, pinnatu in manu, pianu, apru a porta, hè scitata. Vocu versu idda, mi pricura d’ùn tumballa micca. D’un gestu siccu, li muzzu a cannedda. U sangui cummencia à schizzà…
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire