samedi 3 février 2018

Trail (1/2)

Una nuvella di Nicolas Rey


Puttana, ùn hè micca pussibuli, erani sempri davanti à mè. Avarani presu unu di i chjassi chì pidda à mani dritta. Ma qualissu ? Di tutta manera u caminu ghjunghji à u listessu locu, à a bucca. Hè ancu culà chì ci sarà a furnitura, ci sarani la ghjenti, hè sicura. È po’ c’era ‘ssa ghjuvanetta cù u so pantalonu curtu bè strintu, ùn l’aghju tantu lintata cù u sguardu, com’ aghju pussutu mancà i cruciaturi ? Ùn hè nudda, suvetu è da quì à un chilometru à u màssimu, ricuparighju u tracciatu, spergu ch’ùn mi mittarani micca una penalità. Dighjà ch’ùn facciu tempi straordinarii ma quì…

Curri nant’à ‘ssu caminu silvestru, dopu à qualchì minuta si pianta torra.

Sempri nudda, comu hè pussibuli ? Bò, mi devu calmà, ùn devi fà tantu tempu ch’e’ curgu. D’abbitudina nant’à ‘ssu tippu di tarrenu mettu sei minuti pà fà un chilometru, sò deci ori è vinti, à vinticinqui sì ùn ghjungu à a bucca mi ni voltu.

Riparti ma cumencia à intarrugassi, à ugni inturchjata hè a dilusioni d’ùn veda a bucca. È po’ li si pari chì l’arburi sò di più in più alti, una fumaccia d’istatina s’hè ancu calata. Si ferma, spulmunatu da a paura chì pocu à pocu li codda, fighjola u so ariloghju.

Sò guasgi deci ori è mezu è sempri nudda, è po’ avali ùn hè più veramenti un caminu silvestru, ùn aghju cruciatu mancu un’ andaghjina dapoi un pezzu. Avà basta, voltu, hè cottu pà u tempu è pà a classificazioni, avà po’ possu marchjà, ‘ssu stressu m’hà taddatu l’anchi. Aghju da essa a risa di a cursa.

A fumaccia duventa zippa è ùn vidi à deci metri. Quandu s’arresta di curra, risenti u fritu. Si strufina i bracci pà pruvà di riscaldassi, ma ùn servi à nudda. Suveta u caminu ma nudda s’assumidda à u parcursu andatu. Dopu à avè marchjatu un beddu tempu, a fumaccia si ni và pianu pianu è u so murali ricodda. Duventa guasgi eccitazioni quandu vidi una casa.

Mi pari chì hè una casa culà, ma forsa ch’hè biota, nò ?

S’avvicina è un odori di cucina li ghjunghji à i nadili.
À a dritta di a casa, piatta da u muru, vidi l’umbra d’una parsona.

Bonghjornu, mi scusareti ma facciu un Trail incù l’amichi è mi pari ch’e’ mi sighi persu. Mi pudeti raccumpagnà à u rifughju par piaceri, ùn aghju più forza è tuttu u mondu…

L’umbra sparisci è à u stessu mumentu un omu apri a porta di a casa. Abbassa u capu pà pudè passà frà mezu à l’apartura. Hè un veru culossu, forsa più di dui metri. Hè vistutu incù una camisgia bianca aparta sin’à a mità di a pitturiccia.

Chi feti quì, o ghjuvanottu ?
Com’è diciu… mi socu persu. Participighju à un Trail… Mi pudariati purtà à a ghjunta di a cursa ? 

U culossu u tadda.

Ah ti sè persu ? Ascolta, emu da manghjà avali, stà incù noscu è dopu ti portu.
Innò ma i me amichi mi devini aspettà. Hè simpaticu da a voscia parti ma devu andà à u rifughju. Ani da cumincià à inchiitassi.
U piattu esci ghjustu da u furru, ùn ti possu accumpagnà avali, po’ cuntinivà solu ma ùn mi pari d’essa una scelta bona. 

Dindu ‘ss’affari, u culossu surridi è apri a porta di a so casa pà invitallu à entra.

Ai da veda, i piatti di a me donna sò divini.

Léo ùn sà chì fà.

‘Ssu tippu mi pari stranu da veru. Ma d’un antru cantu sò più di dui ori ch’e’ ghjirgu in tundu in ‘ssa furistaccia. Ùn aghju d’altri uzzioni, manghju prestu prestu, mi riporta è hè finitu l’affari.

S’adrizza à u culossu.

Và bè, femu cussì, manghju un pezzu è ci n’andemu.
Infini una dicisioni bona. Amicu, entri puri.

U culossu li poni a mani annantu à a spadda è u faci entra in casa.

Anghjulina, avemu un invitatu oghji, hè … Comu ti chjami ?
Léo
Hè Léo.

Intrindu in a casa ciò chì l’intarpillighja hè l’assenza di lumi, mancu una lumera pari d’essa prisenti in a sala. U tempu chì i so ochji s’avvizzessini, ferma vicinu à l’intrata è po’ cumencia à induvinà a forma i mobuli. Parini tutti vechji ma bè disposti è puliti.

Aveti un lavatoghju ? Mi devu lavà i mani.
Iè ben sicura, Petru t’hà da accumpagnà.

Moghja. O Pè veni quì !

A porta di u fundu s’apri è un omu d’una vintina d’ani entri in a sala. Iddu dinò pari d’essa d’una putenza cunsiquenti. Ùn dici mancu una parolla. Moscia a sala d’acqua à Léo.

Léo viaghja incun’ iddu è Petru li moscia di ditu una porta à u fundu di u curridori, sempri senza parlà. Léo s’avanza, apri a porta è s’avvidi ch’ùn dà chè annantu à i scali. Si volta è dumanda à u ghjovanu :

Ùn vicu micca u…

Nanzi di finiscia a so frasa senti un gran dulori annantu à a chjeccula. T’hà l’arichji chì frisciani è ùn teni più rittu. Si vidi falà, à modu grevu, ma ùn senti nudda. Prova di rialzassi prestu ma u ghjovanu li tira l’anca è u faci sculiscià annantu à u pavimentu, po’ li mina un cazzottu di quiddi. È Léo perdi subitu cunniscenza.

***

Si scita in un lettu, in u bughju. T’hà una pena in capu com’è mai. Si ramenta pocu à pocu di ciò chì s’hè passatu, porta i so mani à a so funtanedda, è po’ i so bucceddi, l’appaspu u più minori u faci soffra. Ghjira u capu à dritta è à manca, senti i truncaturi in u coddu ma supratuttu un pesu stranu. Incù i so mani tocca un cuddari in farru intornu à u so coddu liatu cù una catena. Cù a punta di i diti ricoddi a catena sin’a u muru indu hè sucillata, supra à u lettu.

Chì m’hè accadutu, ohimé …

I lacrimi misciani annantu à i so bucceddi.

Parchì vuliu fà ‘ssu Trail, ùn hè par mè, puttana.

Senza pudessi ritena, nè mancu pruvà, pienghji com’è ùn l’avia più fatta dapoi a so zitiddina. Stancu, si riaddurmenta.

U trostu di a porta chì s’apri u scita. Faci ghjornu, vidi u lumu passà trà l’aletti in u fundu di a stanza. Una ghjuvanotta entri incù un piattonu. Léo tarrurizatu ùn prova di parlà.

Ti sè scitatu ? Li dumanda incù una boci dulci chì l’appacia subitu.
Esitenti, li rispondi quantunqua. Iè.
Ripidda i so spiriti è li dumanda à spiccera. Ma quali seti ? Parchì m’aveti fattu st’affari ?

Riponi u piattonu supra à un banchiteddu à cantu à u lettu è posa incù iddu.

Ùn t’inchiità. Arrizzati un pocu, t’aghju da curà.

Léo, cumossu da ‘ssa bruna magnifica, ùn sà più chì fà. S’arrizza com’idda l’hà dumandata, sempri affunatu à u so muru. U nutrisci incù una cuchjara è po’ s’accupa di i so firiti.

Hè vera chì Petru hà pichjatu un pocu forti. Ma ùn hè gattivu, sa’.

I mani caldi è dulci di ‘ssa donna tucchendu u so visu u rassicurighjani, si senti guasgi sutt’à a so prutizzioni. Micca insinsibuli à u so incantu, prova di sapenni di più annant’à idda. Chì si sà ? O tantu hè sfarenti di quissi tonti. Soca hè prighjuneri com’è iddu ?

Comu ti chjami ?
Ghjeu socu Santa, li dici, rinculendu u capu è fighjulendulu in ochji. Si rendi contu avali di a billezza di i so ochji, d’un azuru superbu chì si marita incù i so capiddi bruni. Tuttu in quissa ghjuvanetta ùn pari chè calmu è dulcezza.

Sè prighjuneri ancu tù ?

Surridi parpena è senza svià u sguardu di a firita ch’idda cura, li rispondi.

Innò, hè a me famidda chì tù ai vistu eri. Nimu hè prighjuneri quì Léo.
Allora dimmi parchì …
Li tadda a parolla. Eccu, cussi sarà meddu, avali ti lacu ripusà.

S’alza da u lettu, dilicata, pidda u capu di Léo in i so mani è u basgia in fronti.

À dumani Léo.
… À dumani … Santa. Ma a porta si chjudi nanzi ch’idda senta u so nomu.

Parichji ghjorni sfilani di a stessa manera. Li dà à manghjà una volta à ghjornu, è po’ in tantu in tantu ferma à chjachjarà incun’ iddu. Una cumplicità pari di nascia tremindui. Una volta o dui s’hè ancu sigatu pinsendu à ciò ch’iddu faria cù a bella Santa. Fora di quissa visita, a casa pari d’essa biota. Léo hà pruvatu tanti volti, senza riescia, di sciappà quissu cuddari liatu à u muru, di mughjà. Ma nudda si passa. Santa u devi aiutà à scappà. Hè a sola suluzioni.

***



Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire