lundi 6 juin 2022

U scalandronu pà i tonti (strattu)

 


Work in prugressu (Marcu Biancarelli)


Culà in fundu di u gran magazenu, com’è da partuttu ind’iddu passa, ci hè poc’affari à scopra. I televisori splusati da i baddi, è l’urdinatori o altri apparechji in u stessu statu, i rumperi di vetru chì sò sparti in tarra, i fila in traversu di u passaghju, l’ossa dinò, i schinca, pò dassi strascinati quì da i bestii salvatichi. Una simplicia tindina di tela sintetica meza strappata par cundannà l’apartura versu i dipositi è, posta annant’à un carriolu malamenti piazzatu in cantaronu, una chjeccula umana scarrata in tuttu, com’è una missa in vardia nanzi di pinitrà in i tenebri di i sali à daretu. Da culandi, sì a paura ùn lu faci rinculà, sarà in u neru bughju. Un ettimu s’assinturisci, si cuncintrighja, riteni u so soffiu, circa d’essa u più silinziosu ch’iddu pò, è in u mentri s’arremba cù u voitu à quiddu carriolu. A chjeccula annant’à l’aletta supiriori l’hè cussì à vicinu, cussì distinta ch’iddu a pudaria scrutà, circà a rimanenza d’un’anima in fundu di i conchi sbiutati indu picciaia prima unu sguardu. Indu sò i vosci scherzi oramai ? s’ardisci sempri à taruccà, è u trizinu d’una porta à l’intrata di u supermarcatu u tira da a so impirtinenza.

À l’affurtu, hà licinziatu à Yorick, s’infrugna à ciculionu in u dipositu, è circa di stintu d’ùn impittà micca annant’à tutti l’ustaculi ascosi da a scurità. Torra i trosta in u supermarcatu, chì parini d’avvicinassi, senza ch’iddu si circhi da veru di sminuilli, è tamanta disinvultura, ùn esisti micca, almenu di sapessi un priculu sè stessu. Avanza in u bughju, circa d’induvinà i formi di i casci, i rangati di i tasgeri, i mori di stracci ind’iddu pudaria truvà un aggrottu. Boci alti, oramai, praputenti è sputriti, intunazioni vulgari d’aienti losci, stanchi di pinsà. Parlani cù i parolli minuzzati, una lingua imbastardita, è nienti chè à a so manera di viaghjà, pichjendu in i scatuli bioti è strascinendu i peda, i pò induvinà balordi è sfacciati. Quantu sò ? Diciaria trè, quattru à u più, sì unu hè fora à assicurà a ritirata. Crudeli ? Eh comu, comu ùn sariani ? Ci hè un vechju mobulu, unu spezia d’armariu, lampatu annant’à u fiancu, si tira daretu braculiendu. Alza u fucili in dirizzioni di a tindina.

Ingrunchjatu ch’iddu era, l’hà intesi chjaramenti chì ridiani è ghjastimaiani, chì s’insultaiani à ugni infrasata, ma ùn ani micca varcatu sin’à u dipositu. Quandu sò sciuti, l’hà stati à senta dinò in carrughju un certu tempu, i so diciuleri, i so brioni. Quandu hè statu sicuru ch’iddi s’erani alluntanati, hè mossu da u so piattatoghju, è s’hè risicatu à travirsà u magazenu sin’à a surtita. Hà achiatu nanzi d’escia, malgradu u silenziu, studiatu a cunfigurazioni di u quartieri, i muri sfraiati o carabunati di i casi, a strada culma à rumenzulu. C’era passatu nanzi ma quì duvia essa sicuru, anticipà par pudè fughja, o visticà una carcassa di vittura da pudessi pruteghja, in casu d’attaccu. Abbughja, s’hè dittu, hè u mumentu di pruvassila.

In a notti chì nascìa, s’hè intesu più tranquillu, è di tutta manera sapia ch’ùn pudia aspittà di più, chì li tuccaia à abbandunà u locu è ritruvà i so muntagni. S’hè missu pianu pianu à ricuddà u carrughju, arrasendu i mura, circhendu l’umbra di l’abbrucatu pà ùn fassi veda. Ùn sò di quì, pinseti, chì l’ultima volta ch’era falatu in cità ùn avia scontru à nimu, u rughjonu interu era disartatu, è avia pussutu tirà di fucili dui ghjacari chì pariani arrabbiati contr’à iddu. L’avia tumbi, è manghjatu ciò ch’avia pussutu di a so carri, è nienti altru l’avia imbistiatu. À a pinsata di i ghjacari, ùn si poti impidì di trimulà. Ancu assà chì i stranieri ùn aviani un mulossu drizzatu cun iddi, ciò chì monda di st’abrei faciani, biffendu i so pridicissori tonti di quiddi banlieue. U ghjacaracciu l’avaria abbaghjatu, traditu, o certamenti attaccatu. I salciona in un ghjacaru mortu, carogna degna d’essa basgiata… burbuddeti torra pinsendu à u pueta, è sunniò di veda morti tutti i ghjacari di a Tarra.

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire